Her yeni gün, doğan o güneşle birlikte filizleniyor belki, yeni sayfa açma yeni bir başlangıç yapma ve ya adına her ne diyorsak bazı şeylerin temelli değişimiyle hayatımızdaki birtakım tavrımızı değiştirme fikirlerimiz. Pekala neden günün sonunda güneşle beraber batıyor ki bu fikirler yerin dibine. Olduğumuz dünyayı mı kabullenemiyoruz yoksa o dünyanın şartlarını mı? Belki kendi olduğumuz kişiyi beğenmiyoruzdur kim bilir ? Öncelikle durumu kabullendiğimizi varsayarsak bize düşen tek şey güneşle birlikte doğan fikirlerin güneşle birlikte batmaması için gün batımını beklemeden harekete geçmek. Ama durun ! Her şey o kadar kolay değil demekten vazgeçemiyoruz. Sorunumuzun kaynağı aslında varsayımlarda kalan o kendimizi kabullenme durumuna yer veremeyişimizdedir . Okuduğumuz kitaplar, katıldığımız seminerler, izlediğimiz videolar bize hayaller sunmaktan öte geçemiyorlarken en azından biz bunların bize sunduğu hayallerimizi kendimize uyarlasak. Neden Ü...
Burada ister zihninin kapılarını arala biz misafir olalım , ister istediğin zihne sen misafir ol..